οφιολατρεία

Η λατρεία των φιδιών αλλά και, γενικότερα, των ερπετών. Το φίδι στη συνείδηση των πρωτόγονων ήταν το πιο μυστηριώδες ζώο. Με την ευκινησία του, παρά το γεγονός ότι δεν είχε πόδια, τους χρωματισμούς του, τα λαμπερά μάτια του και την ικανότητα του να ξεφεύγει εύκολα την καταδίωξη, το θεωρούσαν το σπουδαιότερο, μετά τον άνθρωπο, ζώο, γι’ αυτό και του αποδίδανε μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία με φίδι εικονίζεται ο Πύθων και η Λερναία Ύδρα (προσωποποίηση των ελωδών πυρετών). Φίδι ήταν το ιερό ζώο της Αθηνάς, του Απόλλωνα και του Ασκληπιού. Στην Κρήτη, το φίδι ήταν ιδιαίτερη θεότητα. Λατρευτικό μικρό άγαλμα του φιδιού είναι το γνωστό με τον χαρακτηρισμό θεά των όφεων. Στις μυθολογίες των διαφόρων λαών διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο. Στην ινδική μυθολογία συμβολίζει το ουράνιο νέφος, στην περσική, ο ομοιόμορφος θεός Αριμάν εκπροσωπεί το πνεύμα του κακού. Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης, το φίδι συμβολίζει το κακό, το πνεύμα της αμαρτίας. Η Εύα δοκίμασε το μήλο γιατί την έπεισε το φίδι. Στη σύγχρονη Αφρική πολλές φυλές λατρεύουν τα φίδια. Οι ερυθρόδερμοι θεωρούν ότι τα φίδια ρυθμίζουν τους άνεμους, οι Αζτέκοι μάλιστα λάτρευαν τον θεό των Ανέμων Κουετζακλόατλ με μορφή φιδιού. Στην Ελλάδα, στο νησί της Κεφαλονιάς, το λεγόμενο φιδάκι της Παναγιάς θεωρείται ιερό ζώο. O Ηρακλής σκοτώνει τη Λερναία Ύδρα, προσωποποίηση των ελωδών πυρετών. (Φλωρεντία, Μουσείο Αρτζέντι).